Ζακ Ντελόρ - Βολφγκανγκ Σόιμπλε: δυο πολιτικοί συνδεδεμένοι με την Ελλάδα για εκ διαμέτρου διαφορετικούς λόγους. Ευρωπαϊκή ενοποίηση vs στοχοποίηση των ασθενέστερων

Χθες έφυγαν από τη ζωή δυο εμβληματικές προσωπικότητες που είχαν συνδέσει τα ονόματά τους με τη χώρα μας αλλά και το ίδιο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα για εκ διαμέτρου αντίθετους λόγους, εξάλλου είχαν εντελώς διαφορετική άποψη για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. 

Από τη μια πλευρά, ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και πατέρας του Ευρώ Ζακ Ντελόρ, πιο γνώριμος σε εμάς για τα “πακέτα” που έφεραν το όνομά του και αποτέλεσαν σημαντικά εργαλεία στήριξης των οικονομιών των χωρών του Νότου ενώ ο ίδιος σαν πολιτικός είχε όραμα μια ισχυρή Ευρώπη των λαών που θα χαρακτηριζόταν από ευρύτερη συνοχή και θα έδινε τη δυνατότητα στα μέλη της να λειτουργούν ως ένα ενιαίο οικοδόμημα σεβόμενο πάντα τις ιδιαιτερότητες και τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά κάθε κράτους-μέλους που θα αποτελούσε όμως αδιάρρηκτο μέρος του συνόλου.

Από την άλλη πλευρά, ο Γερμανός πολιτικός και πρώην υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, γνωστός σε εμάς για την εμμονή του στα προγράμματα στείρας λιτότητας, τη δημοσιονομική πειθαρχία και τις πολιτικές που στοχοποίησαν και φτωχοποίησαν του Έλληνες με απώτερο στόχο τη διαίρεση Βορρά και Νότου και τη δημιουργία μιας Ευρώπης δυο ταχυτήτων. Ποιος δεν θυμάται τα φαρμακερά σχόλια και δηλώσεις του Γερμανού τσάρου της οικονομίας, τα εξωπραγματικά μέτρα και τα δυσανάλογα φορολογικά βάρη που ζητούσε να επιβληθούν στη χώρα μας;

Είναι δεδομένο πως η ιστορία και ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει και θα ασχοληθεί με τη συμβολή, το έργο και την πορεία τους.

Φυσικά, ο τρόπος δράσης και τα κίνητρά τους πέρα από συνδεδεμένα με τις προσωπικές τους στοχεύσεις και απόψεις αντανακλούσαν πλήρως την αντιπαράθεση δυο “σχολών” για τη δομή της ΕΕ, της Γαλλικής που έβλεπε την Ευρώπη ως ολοκληρωμένο σύνολο κρατών και της Γερμανικής που πίστευε στα κράτη-έθνη με μια ροπή να προκρίνει τη Γερμανία ως κράτος – πρότυπο για τα υπόλοιπα.

Σήμερα, είναι σαφές πως τα προβλήματα που ταλανίζουν όλες τις χώρες είναι κοινά (ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, έλλειψη δημοκρατίας, άνοδος ακροδεξιάς, καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων κλπ) γι’ αυτό και είναι απαραίτητο να οικοδομηθεί ένα νέο όραμα, ένα καινούργιο πρόταγμα για μια Ευρώπη των λαών, των πολιτών, της ισότητας, της ισονομίας, του κράτους δικαίου, των δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής, της περιφερειακής ενότητας, της πράσινης μετάβασης και της ανάπτυξης που θα φέρει ευημερία για όλους και όλες. 

Είναι χρέος μας να εργαστούμε με όλες τις δυνάμεις μας για τη δημιουργία αυτού του οράματος που θα φέρει ένα καλύτερο αύριο για τους Ευρωπαίους πολίτες, για τις επόμενες γενιές, για τις κοινωνίες του μέλλοντος.